"Crookhaven. Sekret Maravela" - recenzja

 

Hejka, pamiętacie jeszcze może o szkole dla… oszustów? Brzmi nietypowo? Na pewno nie dla tych, którzy przeczytali już dwa tomy serii „Akademia Crookhaven” autorstwa J.J. Arcancjo. Ja mam już za sobą lekturę trzeciego pt. „Sekret Maravela” i dzisiaj zapraszam was na przedpremierową recenzję tej właśnie książki!

~Opis~
(opisu nie dodaję, liczę, że chcecie przeczytać poprzednie tomy, więc nie będę wam spoilerować😉)

~Recenzja~
Zacznę może od bohaterów, których uwielbiam. Są znakomicie wykreowani i przez dwa tomy tworzą idealną wprost paczkę. No właśnie, jak na mój gust trochę za idealną. Przecież nie ma opcji, żeby szóstka (momentami siódemka) nastolatków nigdy się ze sobą nie kłóciła😆! Dlatego ucieszyłam się, że w trzecim tomie nie jest już wcale tak perfekcyjnie. Nie żebym lubiła spory i dramy między głównymi bohaterami, chodzi raczej o to, że dzięki temu paczka Gabriela (głównego bohatera) staje się o wiele bardziej realna.

Muszę też przyznać, że od momentu zobaczenia tytułu, zaciekawiła mnie rola Maravela w tym tomie. I słusznie, bo wątek z nim był zdecydowanie najlepszym z całej książki🤩🤩
Za to rozczarowało mnie trochę zakończenie wątku z Ishaanem, starszym bratem Amiry. Nie był zły, ale liczyłam na coś bardziej spektakularnego😶
Ten tom zrobił na mnie wrażenie jeszcze z jednego powodu: głównego wroga. Z tego co wiem, jest to seria trochę dla młodszych czytelników, co widać czasem bardziej, czasem mniej. Mniej jeśli chodzi o ich wroga. Jakbym przeczytała to jako 8-9-latka, chyba bym się trochę przestraszyła jego przeszłości😳.
Jest też jedna rzecz, do której chciałabym się przyczepić. Rozumiem że główni bohaterowie mają genialne umiejętności i są zgraną ekipą, jednakże często wszystko wychodzi im za... prosto. Nawet jeśli mierzą się z bardziej doświadczonymi od siebie osobami. Momentami miałam nawet nadzieję, że coś im w końcu nie wyjdzie (okrutna jestem, wiem😂).
Jest to jednak taka drobna uwaga, bo pomimo tego jest to ogromnie przyjemna, pełna ciepła i komfortu opowieść, która ma w sobie coś takiego, że chce się jej więcej😊
Polecam fanom takich klimatów i nie tylko🤗

🧗‍♀️🌲🪰





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wstęp, czyli kilka słów o książkach, blogach i bookstagramach

Obraz
  Cześć! Nazywam się Maja, jestem nastolatką, książki uwielbiam odkąd tylko pamiętam. Kocham nie tylko je czytać, ale również o nich gadać. Czasem baaardzo dużo. Dlatego też jakiś czas temu pojawił się pomysł na założenie książkowego bloga. No i rzeczywiście założyłam go i napisałam kilka recenzji, ale stało się z nim coś dziwnego i nie wyświetlał się w wyszukiwarce. W międzyczasie założyłam bookstagrama @fantastykon i ostatnio skupiam się tylko na nim, ale nie chciałabym porzucać całkiem blogowania i dlatego próbuję znowu.  Zapraszam więc na swojego bloga, na recenzje fantastyki i innych gatunków, na porządne książkowe rozkminy oraz moje własne opowiadania, które również będą się tu pojawiać.  Nie lubię się poddawać, więc... czas spróbować raz jeszcze!
Czytaj więcej

"Włóczęga i tajemniczy las" - moje opowiadanie

Obraz
  Włóczęga i tajemniczy las Włóczęga podróżował już przez wiele dni. Przebył sporo dolin, gór, miast i wsi. Przydarzyło mu się dużo przygód. Błahych i nieistotnych oraz niebezpiecznych i ciężkich, ale najgroźniejsza z nich zaczęła się zupełnie niepozornie. Pewnego dnia w pewnej spokojnej mieścinie Włóczęga odpoczywał przed dalszą drogą. Wygrzewał się w promieniach słońca na miejskim rynku, kiedy znikąd pojawił się przed nim tajemniczy człowiek. - Dokąd pan zmierza? - spytał się jakby nigdy nic. Włóczęga obrzucił go uważnym spojrzeniem. Mężczyzna spowity był w brązowy płaszcz, a kapelusz przesłaniał jego oczy. Nie wyglądał na kogoś godnego zaufania, ale Włóczęga nie takich opryszków już spotykał, więc podjął rozmowę. - Przed siebie, nie patrząc za siebie. Tam gdzie mnie wzrok poniesie – odparł zdawkowo. - Czy zdajesz sobie sprawę, że za tym miastem nie ma już niczego? Tylko tajemnicze lasy i niezbadane tereny – ciągnął dalej człowiek. - Zdaję sobie sprawę z o wielu...
Czytaj więcej

Bazyliszek XXI wieku - moje opowiadanie

                                             Bazyliszek XXI wieku W pewnym mieście żył pewien chłopak. Teoretycznie wyglądał całkiem zwyczajnie i przeciętnie jednak zdradzało go żądne przygód spojrzenie. Miał oczywiście imię, ale pamiętało je niewiele osób. O wiele więcej jego znajomych nazywało go po prostu Dratewką. Ksywka ta przylgnęła do niego, kiedy jako dwunastolatek przeżył niezwykłą przygodę. Przygód miał wiele przez całe życie, ale właśnie ta była szczególna. I właśnie ją zamierzam wam dzisiaj opowiedzieć.  Nadchodziła wiosna i każdego ranka powietrze robiło się ciut cieplejsze. Niektóre dni wciąż były zdecydowanie zimowe, ale każdy czuł już w powietrzu wiosnę. Z Dratewką nie było inaczej. On także w trakcie dłużących się lekcji coraz częściej wyglądał prze...
Czytaj więcej